Lief liefies! Waar waren we ook alweer? O ja!
Kerst, nieuwjaar, ouders op bezoek en twee verjaardagen verder zouden we toch bijna vergeten dat we ook nog onze eerste NZ hike hebben gemaakt! De Nydia-track: twee dagen, één nachtje - eitje zou je zeggen – dat kunnen wij makkelijk hebben, toch??? Hmm, of vinden gevorderde hikers hun tassen ook te zwaar en de bergen te hoog? Desalniettemin een erg mooie (en misschien wel meer gewaardeerde) eindbestemming. Drie weken geen schoenen kunnen dragen, maar dat mocht de pret niet drukken!
En toen kwam het langverwachte moment dat de familie Frösch zich bij ons zou voegen voor de kerstdagen! Geen hert met cranberriesaus voor ons: maar wel een zelfgevangen vis (door pappamo) en een boel verse mosselen!
Sommige kiwi’s nemen kerst wel heel serieus. Het veldje naast ons was voor de feestdagen in een waar lunapark omgetoverd (en dan te bedenken dat er geen electriciteit op de camping aanwezig was)!
Ons verjaardagskadootje van de familie kikker was een whalespottingcruise in Kaikoura. Mocht het nou net zo zijn dat de nacht ervoor noodweer alle tenten weg, plat of kapot geblazen had (incl. die van Laurens). Groot seasickness-alarm dus. Maar gewapend met anti-zeeziekte pillen (met misselijkheid als bijwerking???) gingen wij de walvissen tegemoet! Stuk of drie potvissen gespot en verder nog zeehonden, albatrossen en dolfijnen!
Voor nieuwjaar splitsten tijdelijk onze wegen. De familie op naar Milford, en wij op zoek naar een een goede party voor nieuwjaar! We kwamen terecht op Phat08: 5 dagen non-stop drum’n’bass en non-stop is non-stop! Dus nergens tien minuten pauze van de doof-doof. Amazing!
5000 luitjes op een platgebulldozerd veld, twee vrachtwagens, wat witte lakens en knallen maar! Drum’n’bass is na een tijdje redelijk vermoeiend, maar om de een of andere reden hebben de kiwi’s nog nooit gehoord van techno, house, disco, laat staan gabber!
Wat echt een pluspunt was van het feest, was een rivier met swimmingholes, waar iedereen overdag over zijn hangovers probeerde heen te komen.
Nog een paar dagen in de buurt van het festival blijven hangen, voordat de familie zich weer bij ons aansloot.
De kking en de kikkers!
De pancake rocks in Punakaiki. Deze foto heeft waarschijnlijk elke toerist geklikt, maar toch kan ie niet uitblijven in dit verhaaltje!
Tijdens een wandeling wat rare rastamannen ontmoet…
En toen zaten de drie weken NZ er weer op. Raar om afscheid te nemen aan de andere kant van de wereld, en in een vreemde stad elk je eigen (onbekende) weg naar “huis” te gaan...
Het was gezellig liefjes! Tot over 4 maanden!
Met zijn tweetjes in de bus op het Zuider Eiland kunnen een aantal belangrijke Landmarks niet aan de reis ontbreken.
Met heel wat geluk net even Mount Cook tussen de wolken door kunnen zien, de hoogste berg van NZ. Drie dagen later blijkt het punt van waaraf de foto is genomen afgefikt in een hele grote brand. (geloof niet dat wij hier iets mee te maken hadden..)
De (yellow eyed) penguin (speciaal voor Lautje).
Grote borden van: “niet dichterbij komen dan 10m want de penguins zijn extreem bang, bijna uitgestorven en zullen nooit meer terug komen..”
Super mooie boardwalk gemaakt, 50 meter boven de zee (veel te ver weg dus) en wat doen die gekke penguins.. naast het hek een hol bouwen en de jongen grootbrengen!
Omdat we ruzie hebben met de blogspot site proberen we de combinatie van tekst en foto’s zoveel mogelijk te vermijden. Vandaar “gewoon” wat losse plaatjes...
